|
a Zodra de oorlog was afgelopen, werd de ondergrondse rustig en liet niets meer van zich horen. Hun missie was voltooid. Maar direct na de bevrijding van Oss gingen waarheid en geruchten door elkaar lopen. Documenten werden geschreven, maar ook de persoonlijke getuigenissen waren meestal gekleurd om de eigen rol positief voor te stellen. Achteraf bleek het ineens geen probleem meer om partij te kiezen en hadden velen kennelijk verzet tegen de bezetter gepleegd. Het was een complete ommekeer van gebeurtenissen. Moeilijk uit te leggen was dat voor degenen die inmiddels in huizen van Joodse families die gedeporteerd waren, woonden. Zij hadden zich hun eigendommen toegeëigend, gekregen of soms tegen een kleine vergoeding gekocht van de bezetter. Voor degenen die daadwerkelijk verzet hadden gepleegd was deze ontwikkeling moeilijk om mee om te gaan. Zij bemoeiden zich er meestal maar niet mee, hielden gewoon hun mond om de eigen emoties kwijt te raken. Zij wisten in hun hart wel beter. Daarnaast was ook het voortdurende gevoel van achtervolging en levensbedreiging weg. Mia vertelde dat zij drie weken dag en nacht heeft moeten huilen voordat zij weer verder kon. Zij voelde er niet voor om de pijn en het onrechtvaardigheidsgevoel terug te krijgen toen de oorlog over was. Velen uit het verzet sloten zich aan bij de Nederlandse Stoottroepen. Nederland was in oktober immers pas voor een deel bevrijd. Deze Stoottroepen vormden een nieuw opgericht onderdeel van het Nederlandse leger. Ook Mia van den Bergh en anderen van de KP Nuland traden in dienst en werden ingezet bij de verdere bevrijding. Herdenking van P. v.d. Lee in Vinkel Mia herinnert zich de aanmelding hiervoor in Den Bosch. Zij was de enige vrouw. In de rij staande werd zij herkend en was de inlijving niet meer dan een formaliteit. Voor haar aanmelding waren de getuigschriften nodig van haar activiteiten in het verzet al was het een formaliteit, men wilde immers zeker zijn met wat voor persoon men te maken had. Mia trad toe tot het Vrouwelijke Hulp Korps (VHK) en werd ondermeer gestationeerd in Rotterdam en Wassenaar. De werkzaamheden die zij uitvoerde hadden te maken met de voedselverstrekking aan de bevolking in bevrijd gebied.
In deze periode ontmoet Mia haar dan toekomstige man Harry Scholten. Zij trouwen op 28 oktober 1948. Hun oudste dochter Carmel wordt geboren op 13 augustus 1949, op 7 december 1950 volgt dochter Norah. Op 18 april 1952 vertrekken zij met hun kinderen naar Canada om zich daar voorgoed te vestigen. Hun derde dochter Lilly wordt daar op 20 november 1956 geboren.
|
Voor de oorlog